Wintertuin

“Kom” zei de winterkoning tegen het roodborstje, “laten we naar de Wintertuin gaan.”

“Wat is dat een wintertuin?” vroeg de roodborst.

“Dat is een tuin waar allemaal schrijvers komen. En die lezen dan voor uit eigen werk. Dus eigenlijk een boekenbal.”

“Hebben wij dan ook iets te vertellen?  Ik kan een orgeltje nadoen” zei de roodborst.

“En ik kan heel veel toontjes heel snel achter elkaar zingen” zei de winterkoning. “Daarom beschouwen ze mij als de koning van de tuin. Ik zou ook zo snel kunnen zingen, dat ik de koning ben van de wintertuin”, zei de winterkoning.

“Dan doe ik mijn orgeltje erbij” zei de roodborst.

“En als de merel dan meegaat om te zingen?”

“Als  het mannetje en het vrouwtje meegaan dan kunnen ze meerstemmig zingen.”

“Ja, dat is leuk, maar we hebben dan nog steeds niets te vertellen op het boekenbal van de wintertuin.”

“Dan nemen we toch boekenworm mee!”

“Ja, laten we hem vragen.”

“Dag boekenworm, zou jij mee willen naar de wintertuin om iets voor te lezen?”

“Ja, natuurlijk, ik wil graag daar mijn verhaal vertellen. Dan vertel ik ze het verhaal van alle dieren in onze tuin. ”

“Ja, dat is wel mooi om tegen de mensen van het boekenbal te vertellen. Dan horen ze ook eens ons verhaal. ”

Maanman