Vrij

De bloedrode zon naderde de zee. Een warme bries deed het zeil van mijn deltawing zachtjes ruisen. Mijn handen omklemden de stang en in een drafje liep ik richting de rand van de steile rotswand. Toen ik dichterbij kwam, zag ik het strand als een gele streep in de diepte.

De hangglider kwam omhoog en mijn voeten raakten het gras met een steeds lichtere tred.
Voor ik de rand passeerde, voelde ik me opgetild door de wind en stak ik mijn voeten naar achter door de lus van het stevige materiaal. De punt van mijn vliegtuig wees naar beneden en in een duikvlucht bewoog ik naar het zilte water dat in een golfslag het fijne zand bereikte.
De meeuwen wezen mij de weg naar de thermiek, en op een luchtbel cirkelde ik omhoog naar de donker kleurende hemel.

Graag had ik nog uren rondgevlogen, iedere minuut hier weekte me verder los van de beslommeringen van de dag. Maar mijn keuze voor de zonsondergang, dwong me naar beneden voor het licht zou uitdoven en ik niet meer goed zou kunnen landen op het strand.
Ik haalde mijn benen uit de lus en bewoog de punt van de glider omhoog zodat mijn voeten het tempo bij konden houden. Steeds zwaarder kwamen mijn schoenen op het rulle zand terecht tot ik stilstond, en ik verlangde naar de volgende avond.