Verzamelwoede

21 dec, 2015 | Humor, Ikje, Maanman

Ik heb in mijn leven heel wat verzameld. Vooral als ik manisch was. Als ik dan iets zag, dan vond ik dat plotseling zo fantastisch, dat ik het graag zou willen hebben. Zo kwam ik op marktjes allerlei koffers en tassen tegen. Ze kosten bijna geen geld en ik zou er veel spullen in op kunnen bergen. Dat gebeurde echter nooit. Nu zijn het stofnesten op zolder.Ook ben ik verzot op leuke doosjes die als verpakking zijn gebruikt. ‘ O, wat een mooie doosjes, die bewaar ik, ik kan er nog van alles mee doen!’en hop daar verdwenen de  doosjes naar de zolder.

Als ik onderweg was met mijn busje, dan ging ik vaak op een rustige plek koffie drinken. Ik vond daar in de buurt vaak mooie boomstronken voor in de tuin. Of een partijtje hout, dat uitstekend dienst kon doen als brandhout.

Ook vond ik van allerlei spulletjes langs de straat. Sommige dingen konden we gebruiken, maar de meeste niet.

Ik ging een keer met de hond wandelen en  kwam met een caravan thuis. Vervolgens laadde ik de caravan vol met allerlei prullaria, die ik dan op marktjes kon verkopen. Dit bracht niet veel op en als dan de Manie weer voorbij was, dan hield ik er ook mee op. Waar die caravan gebleven is , weet ik niet eens.

Zo’n bus die ik had, was erg handig om allerlei spullen in mee te nemen. Als ik in wat rustiger vaarwater kwam, bracht ik soms spullen weg naar de stort. Het gebeurde echter vaak, dat ik een halve bus wegbracht en met een volle bus weer thuis kwam.

Wat ik ook veel heb gedaan onderweg, is boeken verzamelen. Als er ergens oud papier aan de straat stond, dan keek ik of er dozen met boeken bij stonden. De volle dozen gingen in de schuur. Op zondagmorgen vond ik het altijd heerlijk, om met koffie bij de hand, die dozen uit te zoeken. Allerlei interessante dingen kwam ik tegen, dus de meeste boeken wou ik bewaren en kwamen terecht op zolder. De zolder puilt uit van de boeken. Hoe krijgen we die daar weer weg? Mij het laten uitzoeken werkt waarschijnlijk niet. Dan wil ik waarschijnlijk de meeste boeken houden. Maar vroeg of laat moet je er toch aan beginnen. Als je dat niet doet dan komt er uiteindelijk wel een opkoper die het geheel voor een appel en een ei meeneemt.

Het is wel fijn dat ik er zoveel van ben vergeten, dat het me nu ook niet meer lastig kan vallen. En dat is maar goed ook. Wil je het echt allemaal weten dan moet je dat aan Ans, mijn vrouw vragen of aan een van beide kinderen, want die zitten met de gebakken peren.

Maanman

Uw commentaar verschijnt niet automatisch, maar wordt beoordeeld door de redactie…