“Sterk verhaal”

En alles werd klein, erg klein. Iedereen zat te lachen en te ouwehoeren in de krappe ruimte, maar ik keek uit het raam van het kleine vliegtuig. We passeerden de 4000 voet, de hoogte waar vanaf we de hele basiscursus gesprongen waren. Nu gingen we naar de 12000 voet om de vrije val te oefenen. We waren nu zelf verantwoordelijk voor het opentrekken van de parachute, een beetje een vreemd idee. Bas keek me grijnzend aan.
De deur van het vliegtuig werd opzij geschoven en ik ging op de rand zitten. Het vliegtuig vloog 300 kilometer per uur en een snijdende luchtstroom rukte aan mijn bungelende benen.
Toen hoorde ik gelach en ik voelde twee duwende handen in mijn rug. Ik verloor mijn evenwicht en viel voorover uit het vliegtuig. Toen ik me omdraaide zag ik het lachende gezicht van Bas.

Ik nam de positie aan die we zo vaak geoefend hadden, de armen uit elkaar en de voeten die
naar boven wezen. Ik begon in de lucht al een manier te bedenken om Bas terug te pakken, en daarom zag ik de roze en gele parachutes onder mij te laat. Ik viel precies in de richting van de gele parachute en hoe ik mijn armen en benen ook bewoog, ik bleef precies op het valscherm af koersen. Razend snel opende ik mijn parachute, maar toen ik de remmende werking voelde, wist ik dat ik toch te laat was. Mijn voeten landen op de gele stof en ik hoorde een vrouwenstem in het Frans vloeken, terwijl mijn voeten langs de parachute naar beneden gleden en ik oog in oog kwam te hangen met de Française. Ik voelde en zag hoe de lijnen van mijn parachute zich om haar lijnen wikkelden. We vielen sneller dan normaal.
“Nom de Dieu. Imbécile!”
Ze maakte een gebaar alsof ze met een mes iets los sneed, en ik keek naar de lijnen van mijn parachute. Ik hoorde de instructeur nog zeggen. “Degene die er het slechtst voor staat snijdt zijn parachute los en trekt zijn reserve.” Ik hing er het slechtst voor. Ik pakte het mes uit mijn enkel houder en sneed in één beweging mijn parachute los. Meteen viel ik weg, los van haar. Ik keek naar boven en zag dat haar parachute nu normaal geopend was en dat de mijne ver boven haar vloog. Mijn hand maakte het veel geoefende gebaar en ik trok mijn reserve. Na een korte vlucht naderde ik het vliegveld. Vlak voor ik de grond raakte zag ik Bas. Hij begon te rennen.

Jeroen