Poes

Johan wou thuis een stukje voor de krant schrijven. Hij kreeg het maar niet voor elkaar. In verband met 4 oktober moest het over een huisdier gaan. Hij had wel een poes als huisdier, maar die had hij al dagen niet gezien. Hij besloot om maar boodschappen te gaan doen en bij verschillende gelegenheden  een opsporingsverzoekje voor zijn kat op te hangen. Bij de supermarkt vonden ze het geen probleem.

Daarna ging hij naar een bruin café. Als je binnenkwam moest je een zwaar donkerbruin gordijn van velours  opzij schuiven. In de winter tenminste. In de zomer was het warm genoeg in het café om het gordijn open te houden. Het gordijn was met ringen bevestigd aan een roede. In een rechthoekige ruimte was een lange bar. Het lokaal was verder ingericht met tafels en stoelen. Het geheel van het café was afgewerkt met hout. Achter in het vertrek had je rechts de wc’s. Links had je een houten deur met glaswerk, waar achter een vierkante meter ruimte. In de ruimte hing een telefoon. Nu bijna iedereen een telefoon heeft, wordt het toestel niet meer gebruikt. Even is er nog gedacht – toen er niet meer gerookt mocht worden in het café  – om er een rokersruimte van te maken voor één persoon, maar daar heeft men toch maar van af gezien.

Als  je binnenkwam en meteen  rechts keek dan zag je een  groot houten vat, waar een rond tafelblad op bevestigd was. Deze plek was de stamtafel. Hier zaten mensen die vaak in het café kwamen. De caféhouder  kende hun bij de voornaam, zoals de stamgasten de café-eigenaar bij de voornaam kenden.

Johan begroette Herman, de kastelein en nam plaats aan de stamtafel. Het was nog vroeg, geen van zijn maten was er nog. En ook van de vrouwen  van hun groepje was niemand aanwezig. Misschien kon hij hier wat inspiratie opdoen. Hij zou de barman eens  vragen naar sterke verhalen over dieren, die had hij vast wel. Toen Herman de koffie naar Johan bracht, liet Johan zijn plakkaat zien over zijn verdwenen poes. De kastelein moest lachen. ‘Maar dit is Kater’, zei Herman, ’Dat is een kat zonder baasje’. Hij komt hier elke dag langs en hij komt ook bij de slager en de bakker. En sommige buurtbewoners nemen hem in huis en geven hem te eten. Als je nog even wacht, dan kun je hem vast zien.

Na de koffie neemt Johan een biertje. Wel een beetje vroeg op de dag, maar allee. Hij zat net aan zijn tweede biertje toen er een kat binnenkwam. De kat wandelde rustig het café binnen, liep voor de bar langs en ging toen naar de andere kant van de bar. De kat kreeg een koekje van de uitbater en toen hij deze ophad liep hij in omgekeerde richting weer naar buiten. Johan riep nog ’Wammes.’ De kat keek even in zijn richting, gaf een blijk van herkenning maar vervolgde toch zijn weg.

Johan was er even beduusd van. Daarna nam hij een kopstootje. Hij sloeg hier twee vliegen in een klap. Hij kwam op een makkelijke manier van zijn kat af en had  een stukje voor de krant. Nu nog even langs de supermarkt om het plakkaat te verwijderen en naar huis om zijn stukje te schrijven. Dan kon hij later op de dag nog naar zijn stamcafé, om met de stamgasten samen te zijn. Dan kon hij later op de dag een sterk verhaal  vertellen.

Bob