Papier hier

“Papiér Hiér!” roept een vuilnisbak in de Efteling. Ik kan en wil de verleiding niet weerstaan om het schrijfsel wat nog in mijn rugzak zit – en wat ik allang heb getypt – te verscheuren en aan het apparaat te “voeren”.

“Dank u wel!” roept het apparaat. Een klein meisje met sluik zwart haar tot over haar schouders loopt vastberaden op me af.

“Heeft u papier, meneer? vraagt ze zangerig.

“Tuurlijk.” zeg ik en scheur een paar vellen in twee, en geef ze aan haar.

“U eerst!” piept het meisje. Met een gezicht alsof ze door haar volharding eindelijk iemand heeft gevonden om mee te doen. Samen werken we de rest van het blok weg. Ik voel me weer even acht zo.

“Femke!” roept een zware mannestem. “Femke!… Oh ben je daar.” zegt hij bijna meteen daarop. De man is zonverbrand en draagt een IAmSterdam shirt. Hij kijkt me wantrouwig aan. Ik zeg wat we hebben gedaan, en Femke knikt. De man grinnikt.

“Oh sorry, ik dacht…” Ik zeg niks en loop rustig weg. Na een uurtje heb ik het wel gezien in het park, en ik heb nog een aardige reis voor de boeg richting Nijmegen, met de trage bus en daarna de snellere trein. Op het station mis ik net de trein, en besluit dat ik nu mooi de tijd heb voor een frietje met een kroketje. Ik rammel.

(Snelschrijven met papier, volharding, Amsterdam en reis)

Marc