Oud en eenzaam

Er bestaat geen medicijn, tegen oud en eenzaam zijn.

Deze zin tuimelt heen en weer door het hoofd van de 90-jarige Heleen.

Een zin uit een lied van Herman van Veen.

Heleen is oud en eenzaam, kinderen heeft ze niet en het meerendeel

van haar vrienden en bekenden zijn heengegaan.

Toch voelt zij zich lang niet altijd eenzaam.

Zoals nu: het zonnetje schijnt, ze pakt haar rollator en zet

haar stoere zonnebril op om naar buiten te gaan. Naar het

wijkcentrum en de supermarkt. Heleen kent veel mensen

en heeft altijd aanspraak. Dan voelt zij zich bepaald niet

eenzaam. Elke woensdag ook speelt zij een partijtje

jeu de boules met een clubje ouderen. Als het weer het

toelaat.

Het moeilijke voor Heleen is als zij weer alleen thuis komt.

Dan moet zij altijd weer haar draai vinden. Onlangs werd

zij in haar huisje gefotografeerd. Een jonge fotograaf in het

wijkcentrum had daar om gevraagd. “U bent zo fotogeniek”,

had hij gezegd en was met Heleen meegegaan om een foto

te maken. Heleen is best nog ijdel op haar oude dag.

Sara Smeets