Moe

“Dag schat!” zei Anton. Lydia glimlachte naar hem. En eigenlijk voelde Anton zich bagger. Maar daar wilde hij haar niet mee lastigvallen. Slecht geslapen, hoofdpijn. Ieder kwartier op zijn werk had een uur geleken.

“Wat zie jij er mat uit!” zei Lydia moederlijk en legde haar hand op zijn pijnlijke schouder.

“Ik voel me ook niet zo denderend vandaag eigenlijk.”

“Wil je er over praten?” Anton schudde zijn hoofd.

“Weet je wat ik met jou zou willen doen, Lydia?” Het klonk als reclame voor limonade, vond ze.

“Nou?”

“Wil je mee, naar Reddeloos?” Hè, hij vroeg haar eindelijk eens uit.

“Ja graag.” Reddeloos was een show van haar favoriete cabaretier.

“En een keer lekker zwemmen in het buitenbad?”

“Dat lijkt me ook wel wat, het mooie weer komt er aan.”

“Neem je wel factor dertig mee?”

“Nee, zo snel verbrand ik nou ook weer niet.”

Na een trappist en een cappuccino voelde Anton zich al wat meer mans. Ze rekenden af en liepen naar buiten, waar het al donkerder begon te worden. Ze spraken nog even af voor Reddeloos en toen gingen ze ieder weer hun eigen weg. Anton had toch nog een leuke avond gehad, en morgen kon hij lekker uitslapen.

Marc