Mijn levensverhaal

Mijn baasjes noemen mij Misty. Ik weet niet wat er zo mistig of geheimzinnig is aan mij.  Ik ben zo helder als water dat door mijn pretbaasje in mijn woning wordt gezet.. Soms doet die ander het, zij die steeds meer mijn woning schoon maakt. “Zo gaat het met moeders en kinderen “, zegt ze tegen me… Ik laat haar zien hoe fijn ik het vind in mijn opgefriste woning flink door de bedekking te graven en hollen, daarna lekker van die nieuwe knabbels te snoepen. En dan een tukkie in mijn holhuisie.

Mijn pretbaasje is thuis ….en haalt mij uit mijn slaap…. Suf en deemoedig kijk ik als ze mij in haar lieve handen houdt en mij overlaadt met 1001 kusjes op mijn neus, rug en buik. Dan laat ze me even bijkomen in het halfduister van haar lange handen, of ik kruip in haar hals waar ze onder haar kleding ruikt naar mijn vroeger. Als ik niet meer wil, klim ik terug via  de achterwand van de apothekerskast omhoog en spring op mijn woning waar een luikje in het dak open staat. Zo kom ik er ook vaak uit. Ze zetten het voor mij open als ik schattig kijk of beweging nodig heb. Dan ga ik via die kast omlaag…mijn woning staat op een stoel in hun woonkamer.

Ik ben erg gehecht aan mijn baasjes, ze knuffelen en spelen met me en er is altijd wat te ontdekken. Ze zijn de enigen voor mij. Ze hebben geen van mijn broertjes of zusje  meegenomen…..alleen mij.  Ik ben 1 van de vierling.

Ik ontdekte eens tussen de beugel van mijn pretbaasje iets lekkers, iets wat zij kennelijk eten. Sindsdien ben ik er regelmatig te vinden…Ook presteerde ik het een keer die holte waar die andere haar voedsel binnen krijgt te bekijken om lekkers te vinden. Ze maakte een hard geluid in die holte, een geluid dat ze maken als ze erg blij zijn. Ik ben niet bang opgegeten te worden. Ze hebben mij zoveel lekkers, aandacht en vrijheid gegeven!!!! Hier ben ik bekend, hier wil ik zijn. Ik wil zéker wel 4 jaar worden met zulke baasjes.

Nu ben ik ruim 3 jaar. Mijn  pretbaasje heeft me meegenomen naar haar studentenhuis. Er is niet zoveel aandacht meer voor me, die ze deelde met die andere. Mijn woning staat niet meer op die stoel naast die kast in die woonkamer. Een oude rat moet je niet verplaatsen…..

Mirjam van de Meerendonk