Mevrouw Ten Kate

“Is er ook iets dat wel in de buurt van mijn asblond komt, maar toch net even anders is?” vroeg mevrouw Ten Kate haar kapper. Die liet haar een rits kleurstalen zien, maar ze vond het allemaal drie keer niks.

“En een roodtint?” vroeg de kapper monter. “Je huid is licht, je ogen blauw.” Weer een stel stalen geverfd haar.

“Dat is wel wat. Vroeger was ik ook rood.”

“Ik zag het al aan je wenkbrauwen.” zei de kapper.

Provocerend oranje geverfd, ging een opgewekte mevrouw Ten Kate weer naar huis. Met haar tamme ratje op haar schouder skypete ze met een vriendin.

“Zo, Els, dat is wel heel anders!” zei de vriendin. “Leuk.”

Na een gesprek over ouwe koeien, kalfjes en hoe vriendin belazerd was met de reparatie van haar auto, was het gesprek afgelopen. Tot haar verrassing had ze bijna anderhalf uur gekwebbeld, het liep altijd uit. En ze moest nog zoveel doen…

Marc