Kopiëren

Kopiëren is een term, die ons allemaal bekend is. Het is een procedé, dat wordt toegepast in de wereld van de administratie, het kantoor, de banken, de politiek, het onderwijs, de kunst, de literatuur, de wetenschap en ook in het taalgebruik. Het betekent letterlijk “namaak” en als het een geschreven of gedrukt stuk betreft,  spreekt men van “afschrift.”

In onze samenleving en communicatie zijn kopieën onmisbaar in verband met de noodzakelijke verspreiding van informatie: Boeken, kranten en tijdschriften, brieven en pamfletten (gedrukte en geschreven informatie). De informatie moet namelijk onder het bereik van belanghebbende komen. Daarvoor moet deze informatie worden vermenigvuldigd c.q. gekopieerd.. Dit kan langs mechanische of fotografische weg. In het laatste geval spreekt men van fotokopieën.

Het woord “kopie” moeten we echter niet alleen betrekken op gedrukte of geschreven teksten. Het betekent letterlijk “namaak.” Ook in de wereld van de kunst kunnen we van kopieën spreken. Een bepaalde kunstuiting, bv. een schilderij, een beeld, een gravure of een ets, die als origineel is vervaardigd, is letterlijk nagemaakt. Zo’n kopie kan, qua waarde, natuurlijk nooit tippen aan het origineel.
Een bekende stroming in de kunstgeschiedenis was het classicisme (ca.1770 – 1850). Deze baseerde zich op kunstvormen uit de klassieke oudheid (Grieks en Romeins) en legde zich toe op imitaties, vooral in de bouwstijl.

In de politiek en in de wetenschap kunnen bepaalde staatsvormen , wetenschappelijke ontdekkingen (bv. wetten) worden gekopieerd door andere landen of andere personen. Dit is in de geschiedenis vaak genoeg gebleken.

In de wereld  van de literatuur en het auteurschap speelt het kopiëren ook vaak een rol. Bij het schrijven van boeken zijn aanhalingen (citaten) van wat andere auteurs hebben geschreven, voor een juist begrip wel toegestaan. De auteur dient echter wel zoveel mogelijk zelf te redigeren, zijn  eigen woorden te gebruiken. Schrijft hij complete teksten letterlijk over , dan schrijft hij in wezen niet zelf, maar pleegt hij plagiaat.

Uit het bovenstaande betoog blijkt wel, dat, hoewel het kopieren  in bepaalde takken van onze samenleving een onmisbaar en soms ook noodzakelijk verschijnsel is, een kopie in een aantal gevallen nooit kan tippen aan het origineel.

Theo Kleeven