Het verhaal

Het verhaal.

Heeft een begin.

En een eind.

Maar voor je het begin hebt

ben je wel even bezig.

Maar is het begin er eindelijk

dan ga je verder.

En ga je door.

En voordat je het weet

ben je aan het eind.

Het verhaal,

als het genoeg van je krijgt, komt dan tevoorschijn.

En als het beentjes krijgt, begint het zelf te lopen,

eerst waggelend en bij elke stap onzeker,

soms half vallend, maar het heeft ook armpjes

gekregen om zich op te vangen.

En jij, de schrijver, merkt al gauw

dat je niet alleen bent,

je bent met tweeën en kijk:

daar loopt het al, bijna alleen…

En zo schrijf je door. Het personage komt vrienden tegen,

oude bekenden, helaas bekenden,

het maakt nieuwe vrienden of vijanden.

Je geeft hem of haar al dan niet verzonnen dromen,

complexen die soms een variatie op de jouwe zijn.

Het personage redt zich uit lastige situaties

of stuntelt zich overal doorheen.

Je hebt de neiging het te willen helpen maar dat doe je toch niet

want het personage moet zelf zijn weg vinden.

Dan valt de duisternis in, iedereen laat zijn bezigheden los

en valt in een verkwikkende, diepe slaap.