Het Spinnenland

In het Spinnenland tussen Dwergië en Gnomië hadden de spinnen een goed leven. De twee landen waren bevriend, en de talen die er gesproken werden waren sterk aan elkaar verwant. Soms zorgden duiveltjes voor trammelant. De stoere gnomen hadden een hekel aan hun duivelse fratsen, en de bourgondische dwergen hielden wel van een gegrild duiveltje met uiensaus. Spinnen waren minder in trek. Veel dwergen en gnomen waren al allergisch gebleken, berg je dan maar… De spinnen woonden het liefst onder de grond, tussen de wortels van de narcissen. (Die niet narcistisch waren, dat hebben wij verzonnen). Deze narcissen waren een stuk ondernemender, op hun momenten waren het soms net dwergen. Op een dag wilde Spina de jonge spin wat meer van de wereld zien dan narcissen, korenbloemen en klaver en veel gras. Saai… Haar vriendje Nino narcis wilde mee. “Alleen!” zei ze nog, maar ze gaf teveel om Nino, die ook ervaren was met duiveltjes. Nino sloeg zijn wortels om Spina’s derde paar poten en weg waren ze. Hij hield haar kopje droog, en kreeg zo water. De eerste paar dagen ging dat reizen prima. Daarna raakten ze na een verkeerde afslag… een paar? verzeild in Demonië. De verschrikte demon die ze het eerst tegenkwamen, had nog nooit zoiets gezien. “Een omen!” riep hij. “Wat wenst u, geest?” Spina gniffelde, en Nino baste. “Wij willen rust in Dwergië, Gnomië, en in het Spinnenland. Houd jullie duiveltjes bij je!” De demon wendde zich tot zijn stamhoofd, dat hem uitlachte, waarop hij hem naar de keel vloog. En deze ruzie ontaardde in een burgeroorlog in Demonië. Zonder ons al weer vertrokken duo. Het zou nog jaren rustig blijven in Dwergië, Gnomië, en het Spinnenland door het uit de hand gelopen conflict.

Marc