Het lezen

Het  lezen in al zijn vormen is de gehele geschiedenis door onlosmakelijk verbonden geweest met het schrift in al zijn vormen. Het schrift diende voor het vastleggen van informatie , die moest worden overgedragen op de medemens en de erop volgende generaties vanaf de oertijd tot in onze huidige maatschappij.

De schriftelijke mededelingen konden zijn vastgelegd op steen, kleitabletten , was, hout, perkament , papier en in ons huidige digitale tijdperk ook op microfilm, tape en allerlei andere informatiedragers, die met het computergebruik samenhangen.

Voor het ontvangen en begrijpen van de schriftelijke informatie moet de mens kunnen opvangen, verzamelen, begrijpen en interpreteren. Daarvoor dient het lezen. In de term “lezen” liggen alle genoemde begrippen opgesloten. De hersenen van de mens werken daarbij als een soort ontvanger van signalen en een computer, die de ontvangen tekens vertaalt in begrippen. De tekens kunnen bestaan uit beeldschrift, uit letters ( geschreven of gedrukt ) of uit binaire codes (opslag).

Het “lezen “ is daarom altijd een grondbeginsel geweest  van de algemene ontwikkeling van de mens voor het opvangen, verwerken en begrijpen van de berg van informatie, die dagelijks op hem afkomt. Daarom moet de mens kunnen lezen. Een mens, die lezen kan noch schrijven, is een analfabeet. Iemand, die een leesstoornis heeft of woordblind is, lijdt aan dyslexie.

Op de scholen is het lezen daarom vanaf de jongste leeftijd het basisvak, van waaruit de gehele verstandelijke ontplooiing wordt opgetrokken. Bij de beoefening van alle vakken en zeker van de exacte vakken geldt het lezen als  grondbeginsel. Op veel scholen wordt de leerlingen daarom aangeraden veel te lezen.

Na het verlaten van de scholen komt men in de praktijk. In het leven van alledag geraakt men voortdurend in situaties, waarin men informatie moet lezen. Dit kunnen zijn: Brieven, kranten, tijdschriften, boeken en in ons huidige digitale tijdperk niet te vergeten de informatie via internet.

Theo Kleeven