Het kruisbeeldje
Daar stond ze dan, met haar lange zwarte haren in de zon. Om haar nek hing een kettinkje met een kruisbeeldje eraan. De zon stak langzaam hoger op. De spanning was bedrukkend. Het meisje draaide zich achteloos om. En wat zag ze daar nou? Een enorm gebouw met compleet witte muren. In die muren zaten tientallen ramen, waardoor het gebouw een geweldige lichtinval kreeg. Het was een resort. Toen ze nog eens goed keek, zag het meisje allemaal mensen. Het waren er zo veel, het leken wel wespen. Ze droegen ook allemaal dezelfde kleding met de kleuren zwart en geel. Dit had het meisje niet verwacht. Ze was dan ook overweldigd door de aanblik hiervan. Zelfs zo overweldigd, dat ze er sloom van werd.
Stephanie Janssen.
Uw commentaar verschijnt niet automatisch, maar wordt beoordeeld door de redactie…