Een zomeravond.

Het is een zonnige zomeravond. We zitten buiten samen op het bankje. De gierzwaluwen gieren met een grote groep door de helderblauwe lucht. Ze pikken veel muggen uit de lucht. Plotseling zien we een grote libelle. We hebben het er samen over dat je er nooit twee tegelijk ziet.

Om onze woorden te logenstraffen zien we plotseling twee van die grote libelle’s. Vast een mannetje en vrouwtje. Waar zouden ze slapen? Ze blijven wel twintig minuten boven over onze tuin vliegen. Net helikopters’, zegt Ans. ‘Neen zeg ik, helikopters zijn net libelles.’ ‘Libelles waren er eerder dan helikopters. ‘Dan zegt Ans: ’Misschien zijn het wel geen libelle’s, maar drones.

De libelle’s vliegen nog een rondje en zijn dan weg. Zouden we echt afgeluisterd zijn?

De volgende dag zegt Ans dat het met de warmte wel iets mag gaan waaien, zodat er een zuchtje wind komt. Even later is er weer zo’n grote libelle. En nog weer even later begint de bamboe te ruisen. Het is dus begonnen met waaien. We worden op onze wenken bediend. Zou het toch een drone zijn? We proberen een foto te maken. Maar elke keer als we af willen drukken zwenkt de libelle of drone snel weg. Alsof die het in de gaten heeft! Zouden we nu echt afgeluisterd zijn? Is er een luistervink aanwezig?

Het is in ieder geval nog steeds warm. We genieten van een zwoele zomeravond met een zuchtje wind. Dat afluisteren zal onze tijd wel duren. En wat hebben wij voor een geheimen? In ieder geval niet voor elkaar. En dat willen we zo houden. We geven elkaar een zoen en lachen om de libelle.

Bob