Echte sterke verhalen van vroeger

Het verhaal van de kat in de wasmachine heb ik jullie verteld. Dat ik de kat in de wasmachine deed en hem toen zo’n 30 seconden aan heb gezet. De kat keek mij met verschrikte angstige ogen aan. Toen kwam mijn moeder eraan! En zette ik de wasmachine snel uit. Daarna deed ik het deurtje open. En pakte ik de kat eruit. Ik had de kat er mooi in moeten laten zitten. Dan had mijn moeder er waarschijnlijk niets van gemerkt. Misschien was ze wel gaan wassen met de kat erin. Dan had ze een verzopen kat gehad. Hoe de kat heette of hoe deze eruit zag weet ik niet meer. Wel dat ze van links naar rechts tolde toen ik haar op de grond zette. Het was i.p.v. een verzopen kat een bezopen kat. Ik hield erg veel van dieren, maar het voorgaande kan niet echt diervriendelijk genoemd worden.

Het was overigens een mooi experiment. Als straf heeft de god van de dieren ervoor gezorgd dat ook mijn hersenen een beetje dolgedraaid zijn. Dat ik zelf ook in een soort heel grote wasmachine beland ben. Een soort pretpark.

Leuke experimenten vond ik het onderzoeken van iets of het testen van iets. Zo heb ik op een dag mijn horloge open gemaakt. Een heel klein schroefje moest je los schroeven. Het was een indrukwekkende binnenkant. Een aantal onderdelen heb ik eruit kunnen halen en er daarna weer ingezet. Hij deed het echter niet meer. Daar ging mijn horloge dat alle kinderen op hun tiende verjaardag kregen. Ik had een mooi zilver exemplaar met datumvermelding. Ik had het horloge inderdaad, want het was er nog wel, maar het deed het niet meer! Je zou je kunnen afvragen of er bij mij een schroefje los zat?

Ook deed ik graag dingen testen. Autootjes bijvoorbeeld. Onder een poot van een bed, met een hamer, of onder een groot tweepersoons schoolbank die we op zolder hadden staan. Je weet wel zo’n loei zwaar geval waar een dubbele bank voor twee personen aan vast zat en met twee inktpotten in het tafelblad verwerkt. Aan zo’n schoolbank heb ik schrijven geleerd. En zie eens wat er nu van gekomen is!

Maanman.