Brief Opa

Beste Opa,

Hier een brief van mij. Ik herinner u als een norse man. U was al vrij oud toen ik nog jong was. Meestal kwamen wij op een zondag op bezoek en had u uw pak aan met een vest en horloge. U kwam erg autoritair over. Ik was ook bang voor u. Kwam u bij ons op bezoek dan zat u in de kamer op onze beste stoel en moesten wij u en oma een handje komen geven. Ik was altijd blij als dat achter de rug was. U kreeg ook altijd een bolknak van mijn vader. Een van ons mocht dan het sigarenbandje hebben.

U heeft een werkzaam leven gehad. Eerst was u eigen baas op een turfschip. Toen een van uw vele dochters de Spaanse griep kreeg heeft u de boot verkocht om de behandeling te kunnen betalen. Helaas heeft dat niet geholpen. Hierna heeft u graafwerk verricht – o.a. de sluis bij Marknesse met de hand gegraven – en heeft u in de textiel gewerkt.

U had ook een tatoeage van een ankertje op uw pols. Dit vond ik stoer, maar helemaal niet passen bij uw netheid en godsdienstigheid. Maar ik lees nu dat dat het geloof in God betekent. Dan is het wel weer erg passend!

Van een oom van mij heb ik gehoord dat u het belangrijk vond dat de mannen – die om de hand van een van uw dochters kwam vragen – met de schop moesten kunnen werken. Ook hoorde ik dat u alles las wat los en vast zat, maar dat u niet kon schrijven. Wel apart, nu weet ik dat het een neurologische afwijking is en agrafie heet.

U was overigens geen prater, al kon u ellenlang een gebed uit uw hoofd opzeggen voor de maaltijd.

In het huisje van u en oma was ook een opkamertje. Je kon een luik optillen om naar de kelder te gaan. Hier stonden allemaal weckflessen met groenten. Allemaal keurig op een rij op schappen. In het huis rook het altijd naar vers gemalen koffie!

Oma zorgde er altijd voor dat zaterdags het stoepje geschrobd was. De groentetuin was met een hek omringd om de konijnen weg te houden. De groentetuin zag er netjes uit. Ook had u twee konijnen in een dubbelhok, met bijbehorende geur. Die konijnen vond ik altijd erg leuk. Toen wist ik nog niet wat ik nu weet. De konijnen waren niet voor de hobby. Ooit is er een ontsnapt en ik heb uren gekeken of ik hem kon vangen.

Ik heb overigens pas van mijn vader gehoord dat u wel erg nors keek maar niet zo’n norse man was. En u kwam wel erg autoritair over maar het was oma die de dingen regelde, die de broek aan had. Oma was natuurlijk ook al oud en ik dacht altijd dat ze de koningin was.

Toen u met pensioen ging bent u in de beste stoel van het huis in de zondagse kamer gaan zitten en er niet meer uitgekomen. Ik heb wel eens gedacht dat u ook depressief bent geweest en misschien wel manisch depressief. U hebt het volgehouden tot de laatste dag werken en toen was het over.

Je kleinzoon,

Bob