Abel en Klokje.

Zijn kop steekt al uit zijn nest, een wilde struik. Een wilde struik met kleine rode besjes er aan. Ja, deze hond is eigenzinnig. Elke dag snuffelt hij rond in de tuin van zijn baasjes, mevrouw en meneer de Ruyter, en maakt hij overal gezellige plekjes voor zichzelf. Hij kan dan uren beschut liggen kijken en wat dutten in de tuin. Abel, zo heet hij, is aardig op leeftijd, en heeft niet zoveel behoefte meer aan beweging. Wel is hij graag in de buitenlucht. Mevrouw en meneer de Ruyter hebben geen kind aan hem. Alleen af en toe een hoopje poep opruimen in de tuin, en klaar is kees. Het is de avond van een heerlijke zachte lentedag en Abel krijgt zijn eten om zes uur. Meneer de Ruyter roept hem naar binnen. De bak met zachte brokken staat klaar. Mevrouw en meneer de Ruyter beginnen aan hun avondmaaltijd. Er heerst een vredige rust in huis.

Dan gaat de voorbel. Mevrouw de Ruyter staat op en loopt door de gang naar de voordeur. Ze maakt de deur open en daar staat Henk, van de hondenuitlaatservice, die voor een beetje beweging voor Abel wilt zorgen. “Goedenavond mevrouw de Ruyter, zal ik uw trouwe viervoeter meenemen voor een rondje bos?”, vraagt hij. En daar komt Abel al aanlopen, hij herkent de stem van Henk. “ Zo te zien heeft hij daar wel zin in”, zegt mevrouw de Ruyter en ze geeft Abels riem aan Henk. “Fijn hoor jongen, dat je aan onze Abel denkt”, zegt ze. Henk neemt Abel mee naar zijn bestelbusje. Als hij de stem van Henk hoort weet hij dat hij altijd zijn hondenvriendinnetje Klokje zal zien, een andere vaste klant van Henk. Als hij de auto inspringt zit daar altijd Klokje op hem te wachten, maar deze keer niet. Henk ziet Abels goede humeur inzakken en vertelt hem dat Klokje vannacht is gestorven. Wat is gestorven, vraagt Abel zich af. Misschien komt Klokje later erbij, denkt hij. De andere honden in de bestelwagen interesseren hem even niet. Maar Klokje komt niet opdagen. In het bos dwaalt Abel maar een beetje rond. Zonder Klokje voelt hij zich niks. Na een uurtje vertrekken Henk en zijn honden naar huis. Henk vertelt aan mevrouw de Ruyter dat Abels’ maatje Klokje overleden is en dat Abel een beetje in mineur is. Als Henk verdwenen is, staat Abel bij de achterdeur. Hij wil alleen zijn met het gemis van Klokje. Dat begrijpt mevrouw de Ruyter. Hij kruipt onder de wilde struik met de rode besjes. Mevrouw de Ruyter brengt hem een hondenkoekje, om te troosten.

Sara